Trend ten jest szczególnie silnie widoczny w szybko rozwijających się gospodarkach, gdzie systemy handlu uprawnieniami do emisji CO2 stały się przedmiotem dyskusji lub jak w przypadku Chin, Indii, Korei Południowej, czy nawet Brazylii – zostały już utworzone. W momencie tworzenia tego artykułu, 39 jurysdykcji krajowych i 23 jurysdykcje niższego szczebla wdrożyły już lub planują wdrożyć instrumenty finansowe dotyczące poziomu emisji dwutlenku węgla, w tym systemy handlu uprawnieniami do emisji CO2 oraz odpowiednie podatki. Sektory te, w przypadku których uznano, że są narażone na ograniczone ryzyko ucieczki emisji, dysponują stopniowo ograniczaną kwotą przydziału bezpłatnych uprawnień.
Kolejkowo wypłaci blisko 0,5 mln zł dywidendy. W grudniu otwarcie nowej wystawy
Według Komisji dane te umożliwią jej dokonywanie oceny, na ile bezpłatne uprawnienia stanowiły zachętę do dekarbonizacji w sektorach przemysłu. Komisja przyjrzała się alternatywnym do przydziałów bezpłatnych uprawnień sposobom przeciwdziałania ucieczce emisji w ocenie skutków z 2008 r. Dotyczącej przeglądu trzeciego etapu wdrażania systemu EU ETS42 oraz w komunikacie z 2010 r.
Które instalacje muszą uczestniczyć w handlu emisjami?
- Druga faza charakteryzowała się początkowo przystąpieniem nowych państw, do których oprócz nowych państw UE – Rumunii i Bułgarii – należały także państwa spoza UE – Liechtenstein, Islandia i Norwegia.
- Ich zdaniem, udział kosztów uprawnień do emisji CO2 w produkcji energii elektrycznej wynosił na początku roku 61 proc.
- Wzrost cen w tych sektorach może mieć wpływ na wiele innych branż.
- Zapytaliśmy Tobiasza Adamczewskiego co zmiany oznaczają dla Polski.
- EU ETS limituje ilość emisji, które mogą być emitowane przez energochłonne sektory przemysłu czy producentów energii.
Celem powołania tego systemu było stworzenie efektywnego mechanizmu ograniczania emisji. W ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji przedsiębiorstwa są zobowiązane do uzyskania uprawnień do emisji obejmujących emitowany przez nie dwutlenek węgla. Standardowym sposobem uzyskania uprawnień jest nabycie ich na aukcji; mogą też one zostać przydzielone bezpłatnie. Bezpłatne uprawnienia przydzielono ośmiu państwom członkowskim, w których PKB na osobę było niższe niż ۶۰% średniej unijnej, tak aby wesprzeć modernizację sektorów produkcji energii elektrycznej w tych krajach. Trybunał odnotował, że organy prawodawcze ulepszyły zasady przydzielania bezpłatnych uprawnień w celu lepszego promowania rzeczywistych inwestycji w sektorze energii elektrycznej (zob. pkt 22–۲۴) na czwartym etapie wdrażania unijnego systemu ETS. Trybunał uznał, że łącznie sektory energii elektrycznej państw członkowskich zapewniających te bezpłatne uprawnienia poczyniły znacznie wolniejszy postęp w dekarbonizacji.
JAK SKONTAKTOWAĆ SIĘ Z UE
Masud Pezeszkian z obozu reformatorów pokonał w piątkowych wyborach prezydenckich ultrakonserwatystę Saida Dżaliliego różnicą niemal 10 punktów procentowych. Nie oznacza to, że Iran przestanie popierać Rosję, Hamas i Hezbollah. Wskaźnik FAO światowych cen najważniejszych grup żywności nie zmienił się w czerwcu, bo zdrożały wprawdzie oleje jadalne, nabiał i cukier, ale staniały zboża, a ceny mięsa praktycznie nie zmieniły się. Łączny średni wskaźnik wyniósł ۱۲۰,۶ pkt, a majowy po korekcie 120,4 pkt., był o 2,1 proc. Mniejszy od rekordowych 160,3 pkt w marcu 2022 — ogłosiła Organizacja NZ ds.
Utworzyła go w celu przeciwdziałania globalnemu ociepleniu poprzez pobieranie opłat za prawo do emisji dwutlenku węgla. Uprawnienia do emisji CO2 drożeją w tym roku w szokująco szybkim tempie. We wrześniu cena praw do emisji 1 tony dwutlenku węgla przebiła już ۶۲ euro, podczas gdy jeszcze w styczniu sięgała niewiele https://www.forexeconomic.net/ powyżej 30 euro. Unijny system handlu emisjami (EU – ETS) obejmuje około 45% emisji CO2 – pochodzą one z elektroenergetyki, ciepłownictwa, przemysłu i lotnictwa. Uprawnieniami handluje się na dwóch giełdach – niemieckiej EEX w Lipsku i londyńskiej ICE. Po trzecie, system okazał się nieefektywny pod względem kosztów.
Tanie emitowanie – niskie ceny w systemie EU ETS
To największe wyzwanie dla krajów takich jak Polska, gdzie – jak wynika z ostatniej styczniowej analizy Instytutu Jagiellońskiego – produkcja energii opierała się w 2021 r. Na wysoki emisyjnym węglu kamiennym i brunatnym. Zdaniem analityków Forum Energii, odbiorcy mogliby płacić mniej za energię elektryczną, gdyby Polska wcześniej zaczęła zmniejszać emisje i dywersyfikować swój miks. – Polityka klimatyczna w UE jest realizowana od 2005 r., a na forum ONZ od 1992 r. – przypomina Forum w swojej ostatniej lutowej analizie.
Co do zasady zgodnie, z ustawą z ustawą o systemie handlu emisjami, środki te stanowią dochód budżetu państwa. Pierwszym wyjątkiem jest stworzony w 2019 roku Fundusz Rekompensaty Pośrednich Kosztów Emisji. To fundusz, który służył rekompensatą dla przedsiębiorstw energochłonnych za ponoszone https://www.investdoors.info/ koszty zakupu uprawnień do emisji. To jest jeden z mechanizmów, który ma zapobiegać ucieczce emisji i sprawić, żeby te podmioty, które właśnie są bardzo emisyjne miały szansę działać w warunkach w miarę rynkowych. Na to idzie 25% dochodów z aukcji, ale ta wartość była ograniczona kwotowo.
(۲) Właściwe organy krajowe odpowiadają za ważne aspekty przydziału bezpłatnych uprawnień. Decyzje w sprawie krajowych środków wykonawczych przyznających uprawnienia przydzielane bezpłatnie podejmuje właściwy organ krajowy odpowiedzialny za daną instalację zgodnie z przepisami UE, a nie Komisja. (1) Współprawodawcy ustanawiają ramy prawne dotyczące handlu na aukcjach i przydzielania bezpłatnych uprawnień. Przepisy te, nadzór nad działaniami państw członkowskich oraz wytyczne przedstawiane przez Komisję są zgodne z przepisami uzgodnionymi przez współprawodawców. Istnieją trzy filary w postaci dyrektywy w sprawie systemu handlu emisjami, rozporządzenia w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego i rozporządzenia LULUCF (użytkowanie gruntów, zmiana użytkowania gruntów i leśnictwo).
Jest ona zawarta w art. 191 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w którym stwierdzono, że koszt zapobiegania szkodom środowiskowym, ograniczania ich lub naprawy powinien ponosić zanieczyszczający. Przenoszenie kosztów – zwiększenie ceny produktu, którą płaci klient, z powodu wzrostu kosztów przedsiębiorstwa. Intensywność handlu – miara natężenia handlu pomiędzy UE a państwami trzecimi. Odpowiada ona stosunkowi całkowitej wartości eksportu do państw trzecich powiększonej o wartość importu z państw trzecich do całkowitej wielkości rynku w Europejskim Obszarze Gospodarczym (roczny obrót plus całkowita wartość importu).
(dane o wynikach aukcji CO2 podawane przez KOBiZE) sprzedała – podczas dwunastu aukcji łącznie – ponad 32,11 mln EUA. Obserwujemy rynek i widzimy, że w koszyku kilkunastu artykułów ceny https://www.tradercalculator.site/ w konkurencyjnej sieci potrafią się różnić o kilkanaście złotych w różnych lokalizacjach. To jest dla nas nie do pomyślenia – mówi Michał Nowaczyk, członek zarządu, CFO w Lidl Polska.
Takie inwestycje będą realizowane w ramach następnego programu na rzecz ekologicznego lotnictwa, a także programu ramowego „Horyzont Europa”. Państwa trzecie – państwa, które nie są państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Emisja zanieczyszczeń to inaczej masa substancji wprowadzanych bezpośrednio do środowiska ze źródeł naturalnych oraz antropogenicznych. Wśród zanieczyszczeń wysyłanych do atmosfery przeważa dwutlenek węgla, a w dalszej kolejności także tlenki węgla, metan, azot czy amoniak.
Unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) powstał w 2005 r., a jego celem jest limitowanie ilości gazów cieplarnianych, które mogą być emitowane przez energochłonne sektory przemysłu, producentów energii, linie lotnicze oraz transport drogowy i morski. Mało kto wie też, że pomysł handlu emisjami typu “cap and trade” jest amerykański, ale giełda (którą na początku XXI wieku pomagał finansowo uruchomić ówczesny senator Chicago, późniejszy prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama) poniosła rychłe fiasko. Wada polegała na dobrowolnym udziale najambitniejszych światowych firm w ramach CSR. Komisja Europejska skopiowała rozwiązania, wprowadzając przymus uczestnictwa dla kolejnych gałęzi przemysłu i w efekcie udało się w 2003 rok wdrożyć dyrektywę o pierwszym na świecie systemie handlu CO2.
Wszystkie sektory przemysłu nadal otrzymywały w większości bezpłatne uprawnienia na pokrycie ich potrzeb emisyjnych, a poziom emisji przemysłowych pozostawał na raczej stałym poziomie. W niektórych gałęziach przemysłu przydziały bezpłatnych uprawnień przewyższały poziom emisji. Było to spowodowane złą jakością danych wykorzystywanych na potrzeby ustalenia pierwszych wskaźników, a także ograniczonym dostosowaniem wielkości przydziałów do wielkości produkcji danego operatora (zob. pkt 48). Jeżeli dany sektor może przenieść koszty systemu ETS na ceny produktów, to przydzielanie na jego rzecz bezpłatnych uprawnień do emisji jest mniej uzasadnione. To wyjaśnia, dlaczego sektor energii elektrycznej otrzymuje głównie uprawnienia w drodze aukcji, a nie bezpłatnie.
Po pierwsze, to nie jest tak, że przedsiębiorstwa płacą w momencie emitowania. Nie, one muszą w odpowiednim momencie danego roku rozliczyć swoje emisje z roku poprzedniego. Jeżeli zabezpieczyły odpowiednią liczbę uprawnień, kiedy cena była dużo niższa, to poniosą z tego tytułu dużo niższe koszty. Jeżeli uzyskają uprawnienia z innego źródła, tak samo poniosą dużo niższe koszty. Więc nie można mówić, że cena uprawnień bezpośrednio wpływa na ceny energii. Operatorzy instalacji objętej systemem muszą przedstawić ważny certyfikat ETS dla każdej tony CO2.